Kwetsbaarheid wordt in onze maatschappij gezien als een zwakte. We streven allemaal naar het perfecte plaatje. We dromen van een groot huis, een snelle auto, een fantastisch sociaal leven, een opgeruimd huis, een tiptop verzorgd uiterlijk enz. Alles gepolijst en glad. Het is de wereld waarin we leven. Scheuren in dat perfecte plaatje? Die verdoezelen we liever.

Al die perfectie, al dat verbergen en oppoetsen. Ik ben het spuugzat.

Ik vind dat er in die scheuren juist een enorme kracht schuilt. Er zit zoveel schoonheid in het imperfecte. In mensen met littekens, lichamelijk en mentaal, in kneusjes, in alles wat niet voldoet aan de perfecte maatschappelijke standaard.

Je kan geen echte verbinding aangaan met anderen als je jezelf niet hebt aangekeken. Je échte zelf. Met al je barsten, putjes en donkere kanten. Alle dingen die je stiekem liever wegstopt. Omdat je liever anders zou zijn. Er liever bij wilt horen. Wilt voldoen.

Heel veel mensen hebben moeite met het accepteren van hun littekens. En van het tonen van hun imperfecties en hun onzekerheden. Van het donker. Het niet kunnen voldoen aan dat perfecte plaatje.

Maar weet je wat het mooie is?

Zonder donker is er geen licht. We hebben allemaal scheuren.

Littekens horen daarbij, geven aan dat je leeft. En dat is prachtig. Ik wil dat mensen dat gaan zien. Licht schijnen in de barsten. Zodat je weer gaat leven op jouw voorwaarden. In jouw wereld.

En daarom maak ik een magazine. Vol met foto's en verhalen van mensen met littekens, mensen die er niet bij horen. Die er klaar voor zijn om zich open te stellen en hun verhaal te ownen. Dat verhaal ga ik vastleggen. Gecombineerd met recepten gemaakt met kneusjes, toffe interviews en inspiratie.

Een magazine voor iedereen die helemaal klaar is met die eeuwige perfectie. Die maar één ding te zeggen heeft tegen al die maatschappelijke druk om jezelf in dat ene keurslijf te proppen: DIKKE DOEI!